Yaşamın Ucuna Yolculuk
"Sevgi istenilen bir olguya aktarılır, aktarılabilir. Çeşitli anlara, çeşitli insanlara, çeşitli kentlere, caddelere, tepelere aktarılabilir. İnsan ne denli derin düşünebiliyorsa, sevgisi o denli derindir. O denli doyumsuzdur. Ve acısı da o denli büyük. Yaşam acısı." Uykuyu beklediğim kadar hiçbir şeyi beklemedim. Birkaç gündür uykuyu bekliyorum. Gözlerimi anlık kapatmalarım, çabalarım nafile. Uyku ile aramızda başka şeyler var. Tekrar tekrar okunan sayfalar, aynı yazılar, aynı harfler ve aynı noktalar. Acılarım, geceleri nüks ediyor. Göğü kapatan karanlık, ruhumu da örtüyor. Yaşam acısı. Yaşam acısı bu mu? Bu acı mı aynı sayfaları tekrar tekrar okumama yol açan? Hiç ilerleyemiyorum. Hep aynı boşluktayım. Yaşam acısını kavramakta mı zorlanıyorum? Sürekli deftere bir şeyler karalıyorum. Yüküm hafiflemiyor. Başka bir acı yatıştırabilir mi bu acıyı? Deniyorum. Koluma birkaç santimlik bir çizik atıyorum. Kanı bekliyorum. Fakat o da ağırdan alıyor. İçeride kalmaya, y
